Z
poprzednich postów wiecie już, że w chorobach autoimmunologicznych najważniejsza jest modulacja systemu odpornościowego. Wiecie, że nierównowaga pomiędzy ramionami systemu odpornościowego Th1 i Th2 jest ważna, ale również mamy nowego gracza czyli Th17, który wraz z glutationem i tlenkiem azotu wyznacza nowy kierunek terapii w chorobach autoimmunologicznych.
Destrukcja via Th17
Th17 to stosunkowo nowe odkrycie. Jest szczególnie ważnym aspektem systemu odpornościowego, mimo że manifestacja reakcji autoimmunologicznej zachodzi głównie poprzez albo Th1 albo Th2. Aktywowane Th1 i Th2 z kolei uruchamiają kaskadę pro zapalnych cytokin Il-17. Te cytokiny są odpowiedzialne za destrukcję organu czy tkanki, które są celem ataku autoimmunologicznego (tarczycy, stawów, mózgu itd.). Th17 mówi jak duża ma być taka destrukcja tkanek czy organów. U zdrowej osoby zrównoważone Th17 pełni kilka cennych ról jak ochrona śluzówek przed mikrobami, problem pojawi się gdy nastąpi nierównowaga systemu odpornościowego i Th17 zaczynie powodować szkody.
Th17 może pełnić swoją destrukcyjną rolę głównie przez aktywowanie enzymu iONS (indukowalna syntaza tlenku azotu ang. inducible nitric oxide synthase), co w konsekwencji zwiększa destrukcję atakowanych tkanek czy organów i promuje atak autoimmunologiczny.
Tlenek azotu – zło i dobro w jednym
Tlenek azotu jest gazem, który pełni ważne funkcje zarówno gdy w stabilnym organizmie, jak i chorobie. Ogólnie mówiąc ma działanie sygnalizujące. Są trzy formy tlenku azotu, z czego jedna jest szkodliwa, a dwie pożyteczne.
- iNOS – indukowalny (zły)
- eNOS – śródbłonkowy (dobry)
- nNOS -neuronalny (dobry)
Destrukcyjna forma azotu nazywa indukowaną, jest promowaną przez wzrost enzymu iONS, który rośnie na skutek stymulacji Th17. Th17 jest jakby kierownikiem wydającym rozkazy, ale to indukowalny tlenek azotu odpowiada za przystąpienie do ataku autoimmunologicznego. W optymalnym organizmie tlenek azotu pomaga w walce z patogenami, takimi jak wirusy czy bakterie, ale w przypadku nierównowagi w systemie odpornościowym, nadmierna stymulacja IONS będzie destrukcyjna.IONS powoduje:
- destrukcję tkanek i organów
- stan zapalny
- atak autoimmunologiczny
- nieszczelne jelita
Modulacja tlenku azotu
Strategią w radzeniu sobie z indukowalnym tlenkiem azotu jest stymulacja produkcji korzystnych form tlenku azotu, czyli śródbłonkowych i neuronalnych (technicznie izomerów).Śródbłonkowy tlenek azotu znajduje się m.in. w nabłonkach naczyń krwionośnych. Jest niezbędny dla regeneracji komórek, poprawia cyrkulację krwi i rozszerza kapilary. Choroby autoimmunologiczne często wpływają na poprawną funkcję tego rodzaju tlenku azotu, co zapobiega swobodnemu dopływowi krwi do komórek, a w konsekwencji utrudnia regeneracją i sprzyja stanu zapalnemu atakowanego organu czy tkanki.
Gdy masz problem z śródbłonkowym tlenkiem azotu mogą pojawić się:
- zimne stopy i dłonie
- wypadanie włosów
- słabe paznokcie
Słaba cyrkulacja krwi wpływa również na pracę mózgu, ponieważ krew nie może swobodnie docierać do mózgu, a wraz z nią substancje odżywcze i tlen. Podobnie kiepska cyrkulacja spotęguje nieszczelność jelit i będzie sprzyjać infekcji patogenicznym. Biorąc pod uwagę niski poziom glutationu u takich osób, można przypuszczać, że stan zapalny i niski poziom śródbłonkowego tlenku azotu nie pozwoli na regeneracje jelit i wyłączenie reakcji autoimmunologicznej.Neuronalny tlenek azotu wpływa bezpośrednio na pracę mózgu i systemu nerwowego. Bez niego komunikacja pomiędzy komórkami nerwowymi będzie upośledzona, a bez odpowiedniej pracy mózgu regeneracja organizmu będzie wolniejsza, o ile w ogóle możliwa. Pamiętajcie, że często wynikiem choroby autoimmunologicznej jest jakiś stopień stanu zapalnego i neurodegeneracji mózgu. eNOS wpływa również ochronnie na neurony.
Strategia terapeutyczna
Ćwiczenia podniosą poziom śródbłonkowego tlenku azotu. Arginina chętnie stosowna przez sportowców również podnosi poziom tlenku azotu, ale nie działa selektywnie, więc stymuluje także destrukcyjną indukowalną formę tlenku azotu. Należy unikać argininy w przypadku chorób autoimmunologicznych.Strategią w optymalizacji pracy systemu odpornościowego jest modulacja poprzez osiągnięcie równowagi pomiędzy TH1 i Th2, podniesienie poziomu Th3 oraz zmniejszenie aktywności Th17. Moim zdaniem skupienie się na recyklingu glutationu oraz modulacji tlenku azotu to jedyna sensowna opcja terapeutyczna dla wszystkich, niezależnie od dominacji Th1 czy Th2. Zwłaszcza u osób z chorobami autoimmunologicznymi o ciężkim przebiegu z dużą reaktywnością odnośnie diety. Co więcej, glutationu i tlenek azotu wpływają również na wrażliwość insulinową, a wiemy, że skoki insuliny promują atak autoimmunologiczny.Zapamiętajcie, dwa systemu które regulują wszystkie aspekty reakcji odpornościowej to:
- system recyklingu glutationu
- system izomerów tlenku azotu
Nie hormony tarzycy, nie sterydy czy inne alopatyczne hamowanie symptomów, tylko regulacja dysfunkcyjnych procesów.I przede wszystkim sama dieta nie jest wystarczająca do walki z autoagresją. Dlaczego tak ważne jest zajęcie się chorobami autoimmunologicznymi i nie skupianie tylko na zdiagnozowanej chorobie, ale na procesach, które doprowadziły do tego stanu lub biorą aktywny udział w przebiegu autoagresji, napiszę w następnym poście. Jedno Wam zdradzę już: CHOROBA AUTOIMMUNOLOGICZNA NIE MA NAZWY!!
